Frankie

Om half tien zondagochtend stond Frankie voor de deur van ons verblijf. Keurig op tijd. Wel was de vraag of we nog wat ruimte op de achterbank hadden. Er kwamen twee stoere binken van ca 10 en 12 jaar bij ons zitten. Frank had ons verteld dat hij zijn moeder en een vriendin zou meenemen. Die bleven nog even verborgen achter de donkere ramen toen we naar het Washington Park reden. Onderweg kwamen we nog wat kuddes ezels tegen. Die lopen daar maar wat rond.
De bedoeling was in het park wat te wandelen en met de auto enige bezienswaardigheden te bezoeken. Helaas waren de wegen in het park niet toegankelijk voor de auto's, zo werd verteld. Inmiddels was gebleken dat er nog een zusje van ca 11 uit de auto was gekropen. De vriendin van Frank had deze drie kleinkinderen meegenomen. Ook Frank's moeder was inmiddels uitgestapt.
Er restte de keuze tussen twee wandelingen. Een vlakke en een berg. De keus leek niet moeilijk als we keken naar de leeftijd van moeders en het schoeisel.
We waren dus enigszins verrast toen we de berg zouden gaan doen.
Er was een pad omhoog naar twee uitzichtpunten en een ander pad omlaag. Het was even zoeken naar het beginpunt maar toen we dat te pakken hadden ging het vlot. Op teenslippers en sandalen viel het voor een aantal niet mee, maar uiteindelijk bereikten we de top. Cactusnaalden konden ons niet deren, werden stoïcijns uit kuiten en voeten getrokken. Het uitzicht was de moeite waard. Op een hoogte van ca 100 meter kon je een aardig eind rond kijken. De terugtocht was mogelijk nog iets zwaarder. Hoe ze daar kwamen, niemand vertelde het, maar de grote rotsblokken maakten het de drie oma's en twee opa's niet makkelijk. De jeugd huppelde vrolijk van steen tot steen, maar voor ons was dat niet weggelegd. Ook niet met goede schoenen.
We kwamen vermoeid maar toch ook voldaan terug bij de auto.
In Rincon wist Frank een tentje. En dat klopte. Een paar tafels, een tv, een loket, een bbq en een frituurpan van enige leeftijd waaronder een gasbrander met enige regelmaat en veel lawaai werd ontstoken, twee dominotafels en een paar vage gasten.
Hier was het dat de flesjes bier makkelijk bezorgd werden en we heerlijk geluncht hebben. Op bestelling kip, varken, koe met frites of rijst, het werd in een tempex doos geleverd.
In de tussentijd had zich een viertal spelers bij een dominotafel gemeld dus daar kon het ook los. Met genoegen even staan kijken, de beelden bij het boek 'Dubbelspel' van Arion werden hier bevestigd. Hierna mocht ik ook nog even spelen met Frank en de twee boys. Nu bleek dat het uiterst belangrijk is te weten welke stenen er zijn en wie welke stenen neerlegde. Het viel niet mee hoor!
Na de smaak van mijn eerste overwinning met nog wat geel vocht te hebben weggespoeld togen we naar een plek net iets voorbij het vliegveld. Een heerlijk rustig plekje, waar je een trap afdaalde naar een klein strandje en een fantastisch mooi blauwe zee. Dat was wel even lekker na die zweterige dag.
Hierna nog even meegereden naar Frank zijn huis om de jongens daar af te zetten en om zijn huis natuurlijk even te bekijken.
Na het afscheid hadden we het idee thuis een paar boterhammen te eten en vervolgens in Kralendijk nog wat te drinken, maar van dat laatste kwam niet veel. Met het idee dat we maandag vroeg op moeten zijn we maar niet meer weggegaan.
Morgen weer meer over onze avonturen.