Reina Beatrix - Insel Air

Een mooie dag om jarig te zijn. Ook een mooi kadootje gekregen, een leuk katoenen shirt met palmbomen en hier en daar het woord Aruba. De laatste boterhammen en koffie verdwenen bij het ontbijt. Goed gemikt dus, geen restanten.
We hadden alle bagage in de auto toen onze gastheer meldde dat we alles nog wel even mochten laten staan. Dat was mooi want dan konden we nog even een stukje rijden. We kozen voor een stuk rots met de naam Casibari. Of zo. Busladingen kwamen en gingen. Allemaal prima. Wij gingen bij het café zitten en bestelden een lunch. Een aardige joviale eigenaar, die ook de lokale jazzfestivals organiseert. Viel wel goed mee te praten.
Toen het even rustig was zijn wij de rots ook even op geklommen. Gaf wel een mooi uitzicht. We zagen de Hooiberg, Palm Beach, Oranjestad en in de verte de raffinaderij in het zuiden.
Onderweg terug de broodnodige tankbeurt. Een volle tank voor 36 dollar viel nog mee.
Terug bij het appartement de koffers ingeladen en de auto teruggereden. De verhuurder kwam achter de balie vandaan en bracht ons naar Reina Beatrix, het vliegveld.
Er waren al wat mailtjes geweest, maar dat Insel Air is echt een rommeltje. Tijden van beide vluchten worden vaak gewijzigd en nu op het laatste moment blijkt onze vlucht pas om 1835 te vertrekken. Bovendien is het nog een andere vlucht ook. Erg vreemd. Er waren andere mensen die erachter kwamen dat hun vlucht zojuist (eerder) vertrokken was. Die moesten dus een andere vlucht zien te bemachtigen.
Maar goed. We waren hier rond drie uur en konden onze bagage rond half vijf kwijt. Tot die tijd dan maar even rondhangen in de vertrekhal...
Inchecken. We waren vooraan weten te komen en waren dan ook snel aan de beurt. Maar dan krijg je wel een beurt van een half uur... De man moest alles via het toetsenbord en pijltjes invoeren en intussen zijn buurman, kennelijk een junior, aanwijzingen geven. Gaf ons de gelegenheid de koffers even te wegen en vlug nog wat inhoudelijke modificaties aan te brengen. Ze moeten hier door ons heen rugpijn krijgen hè? O ja, de vertrektijd was nu 1910. Maar op het bord stond ook 1940, dus we hoopten dat ze er intern in ieder geval uit zouden zijn, dan maakte het ons verder niet uit.
Het was uiteindelijk 1910 dat de bus ons naar de Fokker F50 bracht en we konden instappen. Om 1925 stegen we op en om 1955 zaten we in de bus naar de aankomsthal.
De dame van Avis was erg behulpzaam ons de route naar onze B&B te wijzen. Op een kleine fout na wisten we het te vinden. Best lastig in het donker. We kregen een hartelijk welkom ook van de andere gasten die gezellig bij elkaar op het terras zaten.
Ik moest even denken aan een scène van vroeger bij de Mounties, waarbij Joop Doderer de activiteiten begeleider speelde. Ik hoop dat die indruk gauw verdwijnt.
Morgen meer.